23 marzo 2011

O amencer nas nosas mans

Onte quedei con Martin en Coruña. Por fin temos todo o material de Aurora á nosa disposición. Foi un proceso longo de máis, duro de máis. Estou certo de que isto non pode ser así cada vez. Entre outras moitas cousas porque teño colaborado noutras producións e isto ás veces non é así. En fin, agora hai que aprender dos erros e sacar o DVD. Hai que ensinala. Espero facelo en poucas semanas.

O gracioso de todo isto é que non debín padecer tanto se necesito meterme noutra curta. Díxenllo a Martin: Teño que degustar o proceso de novo e quitarme este sabor a fresa áceda.

Destes dous anos de proceso intermitente haiche moitas lecturas positivas que sacar, pero sobre todo gústame pensar que serviu de escusa para non perder contacto co propio Martin. Obligármonos (doce obriga) a ir ao cine de cando en vez; escoitar as súas teimas, sempre estimulantes; asistir ao concerto dos Mamá Ladilla; as conversas sobre isto e o outro, antes de coller o coche; unhas risas en Shakespeare para ignorantes de Mofa e Befa; tirarlle das orellas para que medre dun raio dunha vez e poña todo ese talento a disposición dunha produtora...

No hay comentarios: